Δέκα χρόνια μετά από την κοίμηση των παππούδων μου, επισκέφτηκα και πάλι το αγαπημένο μου χωριό από το οποίο κατάγεται η μητέρα μου το Σιτοχώρι Σερρών. Εγώ γεννήθηκα και ζω εδώ στην Θεσσαλονίκη , αλλά τα καλοκαίρια μου τα περνούσα με τον αδερφό μου μαζί με τους υπέροχους γονείς της μητέρας μου.
Από καιρό μου καρφώθηκε στο μυαλό η σκέψη ότι θα ήταν όμορφα να ξαναπάω και να απαθανατίσω αυτό το αγαπημένο μέρος , το φορτωμένο με γλυκές, παιδικές αναμνήσεις. Ολα αυτά πάλι χάρη στη φωτογραφία. Η φωτογραφία , καταγράφει, επαναφέρει, αποτυπώνει , αποθηκεύει, προωθεί, παροτρύνει, δημιουργεί κίνητρα, συγκινήσεις και τόσα άλλα που αν τα σκεφτεί κανείς ίσως ν' απαριθμούν μια τεράστια λίστα.
Αλλά ας γυρίσω στην βόλτα στο χωριό. Εκεί έμαθα το ομαδικό παιχνίδι. Στη γειτονιά μας είμασταν 8 ξαδέρφια και άλλοι τόσοι φίλοι. Εκεί μου πρωτοείπε η γιαγιά μου για τον καημένο τον Χριστούλη που τον σταυρώσανε Μεγάλη Παρασκευή , όταν την ρώτησα γιατί χτυπάει όλη την μέρα η καμπάνα. Εκεί έψαλλα με όλη μου τη δύναμη σ' έναν απίστευτο ξελαρυγγιασμό τα εγκώμια. Ο παπάς του Αϊ Γιώργη που είχε και το όνομα του, ο παπα Γιώργης ακόμα εκεί, στο ιερό καθήκον έως τελευταίας αναπνοής. Δεν θα ξεχάσω την μελίρρυτη ζεστή χροιά του. Ούτε όμως και τον παλιό σκοτεινό γυναικωνίτη με τα σαρακοφαγωμένα σανίδια που έτριζαν σε κάθε βήμα. Το κερί με το οποίο φωτίζαμε τις καπνισμένες εικόνες.
Μα ούτε και την πελώρια βελόνα που μου τρύπησε τη φτέρνα καθώς βοηθούσα στο πέρασμα των φύλλων του καπνού της αγροτικής αυτής οικογένειας.
Αμ, τον καλοσυνάτο θείο μου που είχε τρύπιες τσέπες; Πως να τον ξεχάσω... να τα χαρτζιλίκια.. να τα κεράσματα. Τον "άπληστο" αδερφό μου να του ζητάει να του δώσει άλλα "πέντε".. " έχεις θείο ένα "πέντε" να μου δώσεις;" Εννοώντας 5 δραχμές φυσικά.
Εκεί μαλώναμε με τον παππού μας γιατί μας πίεζε να πίνουμε το γάλα της αγελάδας και εμείς ζητούσαμε Carnation !!!
Εκεί μας κυνήγησε η γιαγιά με την χειροποίητη την σκούπα γιατί της βγάζαμε το λάδι. Θα μπορούσα να θυμηθώ άλλα τόσα, αλλά τα υπόλοιπα θα τα κρατήσω βαθιά μέσα στην καρδιά μου ως πολύτιμο κειμήλιο... ως ανεκτίμητο θησαυρό!
Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη.
Angel P
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου