{Λαβύρινθος}

Σηκώνω τα βουνά
γυρνώ τη γη ανάποδα
αφήνω τα στενά
να βγω στο δρόμο άφοβα

τα βήματά μου ψάχνουνε πατρίδα

στα σύννεφα πατώ
τα βράδια που χαρίζομαι
ελεύθερα πετώ
μα πέφτω και τσακίζομαι

τα χρόνια μου περνάω στην παγίδα.

Η ξενιτιά είναι μέσα μου
την έχω σαν αντρέσσα μου
και τ΄όνομά μου ξένος
Ο κόσμος πάει κι έρχετα
κανένας δεν με σκέφτεται
απ΄όλους ξεχασμένος

Η ξενιτιά είναι μέσα μου
και στο λαβύρινθο αυτό
νιώθω χαμένος.

Εδώ που την καρδιά
καρδιά την λένε άδικα
τα σύνορα κλειστά
αλλά κι αυτά πως διάβηκα

μ΄αφήσανε μονάχο μες τα ξένα

Η ξενιτιά είναι μέσα μου
και στο λαβύρινθο αυτό
νιώθω χαμένος.

Στίχοι: Γ. Παπαδόπουλος