{Σ΄εκείνες τις άλλες}

Θέλω σήμερα να κάνω μια διαφορετική προσέγγιση στην όμορφη αυτή αφιερωμένη μέρα και γιορτή προς το ιερό πρόσωπο της μάνας και να αφιερώσω την ανάρτησή μου όχι μόνο σ΄αυτές τις ευλογημένες γυναίκες που αξιώθηκαν της μητρότητας αλλά και σε εκείνες τις άλλες, που δεν τα κατάφεραν να γευτούν και να αποκτήσουν αυτό το μεγάλο και θείο δώρο.
Σ΄αυτές που αναρωτήθηκαν πόσο μεγάλος είναι ο πόνος της γέννας, πόση η χαρά όταν παίρνουνε πρώτη φορά το μωρό τους στην αγκαλιά τους; Πως να είναι η μωρουδίστικη μυρουδιά, το δέσιμο στο θηλασμό; Σ΄αυτές που άκουσαν από τα σκληρά χείλη του επιστήμονα ότι δεν μπορούν να γίνουν μάνες , που εκπλιπαρούσαν τον Θεό να λύσει τη σιωπή Του.
Σ΄αυτές που δεν ξέρουν τι μάνες θα γινόντουσαν . Καλές ; στρυφνές , σκληρές; Τι μορφή θα είχε το βλαστάρι τους ; Θα τους έμοιαζε; Ολα αυτά ποιος θα τα απαντήσει;
Πάντα ευχαριστώ τον Θεό που μεγάλωσα με μια μητέρα αυστηρή , που όμως θα έδινε και τη ζωή της για μένα , μου συμπαραστέκεται ακόμα και τώρα που θα έπρεπε εγώ να είμαι στήριγμα γι΄αυτή και επίσης ευγνωμονώ τον Θεό που για κάποιο λόγο δεν με ευλόγησε να γίνω μητέρα για τον λόγο προστασίας ή διδαχής που μόνος Εκείνος γνωρίζει.
Μαμά, πεινάω μαμά,
φοβάμαι μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες του κόσμου και σ' εκείνες τις άλλες.