Καίει! Ο έρωτας καίει! Στις άκρες του πιο πολύ! Στις ακρότητές του ακόμη περισσότερο!
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται ένας φλεγόμενος καθρέφτης. Όσο δεν τον σπας, βλέπεις εσένα να καίγεσαι…
Κι αν τον σπάσεις; Ή θα είναι ο Άλλος από πίσω να σου θεραπεύσει το ματωμένο από τα σπασμένα γυαλιά χέρι σου όσο θα καίγεστε μαζί ή θα συνεχίσεις να καίγεσαι.
Μόνος και ματωμένος.
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύσκολη πόρτα. Ακόμη και σε βιωμένους, ιδανικούς, μεγάλους και ζωντανούς έρωτες. Το ανεκπλήρωτο. Η δική σου πόρτα. Το δικό σου ανεκπλήρωτο. Η δική σου ρημαδοπόρτα προς το δαιδαλώδες υποσυνείδητο, προς το τρομακτικό ασυνείδητο.
Που συχνά σε αφήνει ρημάδι.
Έρημο και ρημαγμένο.
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται ένας φλεγόμενος καθρέφτης. Όσο δεν τον σπας, βλέπεις εσένα να καίγεσαι…
Κι αν τον σπάσεις; Ή θα είναι ο Άλλος από πίσω να σου θεραπεύσει το ματωμένο από τα σπασμένα γυαλιά χέρι σου όσο θα καίγεστε μαζί ή θα συνεχίσεις να καίγεσαι.
Μόνος και ματωμένος.
Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η δύσκολη πόρτα. Ακόμη και σε βιωμένους, ιδανικούς, μεγάλους και ζωντανούς έρωτες. Το ανεκπλήρωτο. Η δική σου πόρτα. Το δικό σου ανεκπλήρωτο. Η δική σου ρημαδοπόρτα προς το δαιδαλώδες υποσυνείδητο, προς το τρομακτικό ασυνείδητο.
Που συχνά σε αφήνει ρημάδι.
Έρημο και ρημαγμένο.
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου