Ο σταυρός σε κάθε άνοιξης, εκεί, την κορφή,
ριζωμένος στα χρόνια.
Παρειές και μέτωπο ματωμένα ξανά,
κι από στεφάνι ακάνθινο κάτω, δυο αδάκρυτα μάτια.
Οι ίδιες βαθιές χαρακιές
στου κορμού και της ράχης το δέρμα.
Κι ένα λόγχισμα πάλι, να τρυπά τα πλευρά,
και από κει να κυλούν χωριστά,
σαν θεία δάκρυα, καθάρια νερά,
προτού να στάξει
η σάρκα το αίμα.
Γιώργος Ποταμίτης
ριζωμένος στα χρόνια.
Παρειές και μέτωπο ματωμένα ξανά,
κι από στεφάνι ακάνθινο κάτω, δυο αδάκρυτα μάτια.
Οι ίδιες βαθιές χαρακιές
στου κορμού και της ράχης το δέρμα.
Κι ένα λόγχισμα πάλι, να τρυπά τα πλευρά,
και από κει να κυλούν χωριστά,
σαν θεία δάκρυα, καθάρια νερά,
προτού να στάξει
η σάρκα το αίμα.
Γιώργος Ποταμίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου