Είναι που η παιδική και όχι μόνο ανεμελιά αρχίζει να συρρικνώνεται σαν μια κουκκίδα στη θύμηση, είναι που ο ήλιος μικραίνει τους κύκλους του, που το φως αδυνατίζει και η ημέρα μαζεύει, είναι που η φθίση και η αποικοδόμηση γνωρίζουν μέρες δόξας, είναι που ο ουρανός αρχίζει να ξαναστέλνει το υγρό δώρο του στη γη, είναι που η φύση ανακαλύπτει τα χρώματα όχι στα λουλούδια αυτή τη φορά αλλά στα φύλλα του φθινοπώρου κι αυτά αρχίζουν το παράξενο ταξίδι τους. Είναι φύλλα στοχασμού, είναι φύλλα ζωής!
Νίκος Τσούλιας
Μόνο που η φύση ανακυκλώνει σοφά την φθορά , ο άνθρωπος μόνο φθείρει αυτή!
Αφιερωμένη η ανάρτησή μου αυτή με αφορμή την μεγάλη καταστροφή μεγάλου τμήματος αυτή τη φορά της Αυστραλίας ,
( χλωρίδα και πανίδα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου