Δυνάμωσε πολύ ετούτη η βροχή…
Ξέσπασε το σύννεφο αγριεμένο πάνω μας.
Μούσκεψε το όνειρο.
Κρυώνει, φοβάται η αγάπη.
Ξεσκέπαστη τη βρήκε η αυγή
να ψάχνει απαντήσεις.
Θολώνει ο νους από τις αστραπές
σκοντάφτει η θέληση στα δάκρυα
κι εσύ ασάλευτος δε λες κουβέντα.
Φουσκώνει το ποτάμι…
Χάνονται οι στιγμές οι δικές μας
κατρακυλούν μαζί με τις στάλες της βροχής
άχρωμες πια όπως εκείνες
να ψάχνουν στα τυφλά
μια καρδιά
που έφυγε από τα στήθια
στάζοντας παράπονο
αυτό το πρωινό.
Τι απερισκεψία έλεος από τη μπόρα να ζητήσει.
Σμαρώ Νότου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου