{Σκλάβος της αγάπης}

 

 

 Επειδή είναι δύσκολο ν' αγαπάς
και δυσκολότερο ν΄αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καυγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να 'ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δε μπορώ
να γίνω κάτι απ' όλα αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά - έτσι κι αλλιώς -
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.


Μιχάλης Γκανάς - ''Προσωπικό''

 

 

 

{Περιπλάνηση στην ομίχλη}

 

 

 «Περίεργη, η περιπλάνηση στην ομίχλη!
Μοναχικοί οι θάμνοι και οι πέτρες,
κανένα δέντρο δεν βλέπει το διπλανό του
καθένας είναι μόνος.
Γεμάτος από φίλους ήταν ο κόσμος
όταν η ζωή μου ήταν λαμπερή,
τώρα που η ομίχλη πέφτει
κανείς πια δεν με βλέπει.
Πράγματι, δεν είναι φρόνιμο
να μην γνωρίζει κάποιος το σκοτάδι,
που αργά και αδυσώπητα
απ’ όλους θα τον χωρίσει.
Περίεργη η περιπλάνηση στην ομίχλη!
Μοναξιά είναι μέσα της η Ζωή.
Κανείς δεν γνωρίζει τον άλλο,
καθένας νοιώθει μόνος.»


Hermann Hesse

 

 

{Shadow Magnet}

 

 

 

 

Τα επερχόμενα γεγονότα ρίχνουν τη σκιά τους από πριν.


Thomas Campbell, 1777–1844, Σκωτσέζος ποιητής

 

 

 

{Προς το φως}

 Να λες εγώ
θα σώσω τον
κόσμο. Κι αν
δεν σωθεί
εγώ θα φταίω.


Νίκος Καζαντζάκης

 

 

{Μ΄ένα λουλούδι}

 

"Μ' ένα λουλούδι
θα μπορούσε κανείς να φωτίσει
το άγνωστο.
Να ρίξει σε βάθος
λουρίδες φωτός, να γιομίσει
διαβάσεις την άβυσσο..."


Νικηφόρος Βρεττάκος
  

{Μιση ζωή}

 

 

Μας λένε, πάρε μισή ζωή για να πάρεις όλη τη ζωή σου πίσω..
και μεις; Μισοδοσμένοι ... σε όλα.... σε όλους!
Μήπως τελικά αυτοί που μας πήραν έτσι απλά τη ζωή , ξέραν για τα μικρά μας όνειρα;

 

{Θάλασσα και αναμνήσεις}

 

 Μοναχικές περιπλανήσεις, κρυφομιλήματα,
μπουκάλια που ρίχνω στην θάλασσα μ΄ αναμνήσεις.
Είναι και θέλει δύναμη και στο δικό μας χέρι
κάθε χειμώνας μέσα μας να γίνει καλοκαίρι.

Ανώνυμο

 

 

 

{Λάθος δρόμους πήρες}

…για άλλο δρόμο έψαχνες, για άλλο νόημα, λάθος κουδούνια, λάθος πόρτες χτύπησες, λάθος δρόμους πήρες, λάθος ανθρώπους αγάπησες, σε λάθος κρεβάτια κοιμήθηκες, σε λάθος σπίτια έζησες. Γιατί τέτοια περιφρόνηση σε αυτό που ονειρεύτηκες, σε αυτό που σχεδίασες;


Απόσπασμα από το βιβλίο «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά»

 

 

 

{Let my prayer arise}

 

 Τίποτε άλλο δεν αισθάνομαι τόσο κοντά μου και ταυτόχρονα τόσο μακριά μου όσο τον Θεό.
Κανείς άλλος δεν είναι τόσο παρόν και τόσο απών στην ζωή μου.


Νικήτας Καυκιός- Ψυχολόγος

 

 

{Ένας μανδύας από χιόνι}

 Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν
Όλα περίτρομα φτερουγίζουν
Κι απομένει πάνω στους ώμους μας
Ένας μανδύας από χιόνι
Κι απομένει πάνω στα χείλη μας
Μια λάμψη φιλντισένια.


Τάκης Βαρβιτσιώτης, «Ο χειμώνας περίλαμπρος»
(απόσπασμα)

 

 

{Δέντρο της τύχης}

 

  Δε διαλέγει τόπο
Σηκώνει στην τύχη κορμό
κλώνους, φύλλα, δύσκολο καρπό
Της σιωπής και της σκόνης
των άνυδρων εποχών
των ανέμων που δοκιμάζουν την αντοχή του
Δειλό και γενναίο
με σημάδια από μάχες στις πλάτες
πάντοτ' εκεί
Αφύλαχτο σ' αυτόν που θα 'ρθει
στον ίσκιο να σταθεί ή να το ρίξει
Κι αν βρουν οι ρίζες πέτρα, δεν πενθεί
Με δίχως φύλλα επιμένει
να 'ρθουν πουλιά στ' άλκιμα κλαδιά
να τ' αντικαταστήσουν.

Πάνος Κυπαρίσσης
Δέντρο της τύχης

 

 

{Η στιγμή των γλάρων}

 Μια όμορφη μελωδία πλανάται στην ατμόσφαιρα, οι γλάροι αποχαιρετούν τη μέρα που έφυγε και η νύχτα δε βιάζεται να κατέβει, τους αφήνει να χαρούν τον ερωτά τους. Η ψυχή γαληνεύει, όλα γύρω σιωπούν και η στιγμή χαράσσεται στη μνήμη.


Τζένη Καναβάρου

 

 

{Ακοίμητοι φρουροί}

 

 

  Όλες όμορφες είναι, οι μέρες που ονειρευόμαστε να έρθουν..
_ Θα έρθουν λες..;
_ Εμείς οφείλουμε να τις περιμένουμε..
_Ακοίμητοι φρουροί, στο φυλάκιό μας, ε..;
_ Ακριβώς, όπως το είπες.. Όρθιοι και πάντα σ' επιφυλακή.


Aλκυόνη Παπαδάκη

 

 

{Η απλή συνταγή}

 

 

 Μάζευα μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, όπου τη συναντούσα.
Και την πρόβαλλα στην οθόνη της ψυχής μου, όποτε τη χρειαζόμουν..
Μ’ αυτή την απλή συνταγή επέζησα.


Αλκυόνη Παπαδάκη
 

 

 

{Tree of life}

 Κάποιος κάθεται στη σκιά σήμερα, επειδή κάποιος άλλος φύτεψε ένα δέντρο πολλά χρόνια πριν.


Warren Buffett, 1930-, Αμερικανός επενδυτής

 

 

{Στάλες δυσανάγνωστες}

 

 Ώσπου άρχισε να βρέχει
κι οι στάλες πάνω στα τζάμια διαγράφονταν δυσανάγνωστες σαν το δίκιο των ανθρώπων.


{Τάσος Λειβαδίτης ~ Λόγια που δεν καταλάβαμε}

 

 

{Strange birds}

 

 

 Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν
τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει.


Στίχος από το ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε " Το κοράκι".

 

 

{Τα δάκρυα όσων έχω ζήσει}

 Είμαι το μονοπάτι
που οδηγεί στον απάνεμο τον κήπο
της καρδιάς σου,
άνθρωπε.
Είμαι η πηγή
που ποτίζει τον κήπο σου,
άνθρωπε,
με τα δάκρυα όσων έχω ζήσει.


Ο κήπος της καρδιάς σου
Κρισναμούρτι
«Παραβολές και ποιήματα»

 

 

{Άδειες καρέκλες του Φθινοπώρου}

 

  Κι οι σύντροφοι φόρεσαν τ’ αγάλματα φόρεσαν τις γυμνές
άδειες καρέκλες του φθινοπώρου, κι οι σύντροφοι
σκοτώσανε τα πρόσωπά τους· δεν τα καταλαβαίνω.

χαιρετώντας στίχους νεκρών σε στάση προσοχής
χαμένα σ’ ένα σημείο που δεν τ’ ορίζω και με κυβερνά·
τα χέρια σου αγγίζοντας το ελεύθερο κύμα.


Γιώργος Σεφέρης

 

 

{Invisible}

 Όσο πιο πολύ υψωνόμαστε , τόσο λιγότερο γινόμαστε ορατοί
σ΄αυτούς που δεν μπορούν να πετάξουν.


Friedrich Nietzsche

 

 

{Τα δέντρα είναι ποιήματα}

 «Τα δέντρα είναι ποιήματα που γράφει η γη προς τον ουρανό.
Και εμείς κόβουμε τα δέντρα και τα κάνουμε χαρτί,

για να καταγράφουμε την κενότητά μας…»


Χαλίλ Γκιμπράν

{Bitter sweet symphony}

 

 Οι περισσότερες σκιές στη ζωή μας δημιουργούνται επειδή εμείς στεκόμαστε μπροστά στο δικό μας φως.


Ralph Waldo Emerson, 1803-1884, Αμερικανός φιλόσοφος

 

 

{Εμπόδια μπρος στην αγάπη}

 Δουλειά σου δεν είναι να ψάχνεις την αγάπη, 

αλλά να ψάχνεις και να βρίσκεις τα εμπόδια που βάζεις ενώπιόν της.

Rumi

 

 

{Η ανάσα του Χειμώνα}

 

 Βγήκε το δάκρυ
μα δεν κύλησε
έμεινε
να θολώνει την εικόνα.
όπως το τζάμι
στο παράθυρο
μπρος
στην ανάσα του χειμώνα.


Λουδοβίκος των Ανωγείων

 

 

{ O κήπος της καρδιάς σου} 2

 Είμαι το μυρωδάτο λουλούδι
που ομορφαίνει τον κήπο σου
και το μέλι που γίνεται από αυτό,
είμαι η αγαλλίαση της καρδιάς σου.
Εξόντωσε τα ζιζάνια
μέσα στον κήπο σου
άνθρωπε,
και κράτα την καρδιά σου
καθαρή και δυνατή,
γιατί μόνο εκεί μπορώ ν’ ανθίσω.


Κρισναμούρτι
«Παραβολές και ποιήματα»

 

 

{Οι ισχυροί και οι φρόνιμοι}

 

 Στον κόσμο αυτό αν ήρθες μόνο για να μετρήσεις τα χρόνια σου και να ζήσεις μιαν ήσυχη και φρόνιμη ζωή, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Ποτέ τους φρόνιμους ανθρώπους, δεν τους πείραξε κανείς.
Μα αν είναι να χαθεί κάποτε ο κόσμος, θα χαθεί από τους φρόνιμους. Αυτοί με την φρονιμάδα τους, βοήθησαν τους ισχυρούς να γίνουν ακόμα ισχυρότεροι.


Μενέλαος Λουντέμης

 

 

{Για μας σίδερα δεν υπάρχουν}

 

 

Αδελφέ του κόσμου,
Το γράμμα που μου έστειλες δεν το 'λαβα.
Πολλά σίδερα βάζουν στη νύχτα
για να μην ανταμώσουν τα χέρια μας.
Δεν ξέρουν
πως τα χέρια μας σκάβουν κάτω απ’ τα σίδερα
Δεν ξέρουν
πως οι στίχοι μας ανατέλλουν πάνω απ’ τα σίδερα
Δεν ξέρουν
πως για μας σίδερα δεν υπάρχουν.


Πάμπλο Νερούδα

 

 

{Το βαλς των ματιών}

 

Αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα

ας αλλάξουμε τα μάτια που την βλέπουν.

Νίκος Καζαντζάκης

 

 

{Ο κήπος της καρδιάς σου}

 

  Μη χτίζεις φράχτη
γύρω απ’ τον κήπο της καρδιάς σου,
άνθρωπε,
γιατί όταν με περιορίζεις
μαραίνομαι και πεθαίνω.



Κρισναμούρτι
«Παραβολές και ποιήματα»

 

 

{Sweet harmony}

 

 
Στο χάος, βρες την απλότητα.
Σε διχόνοια, βρες αρμονία.
Στη μέση των δυσκολιών, βρες την ευκαιρία ευνοϊκή.

Albert Einstein

 

 

Ο κήπος είμαι που άλλοτε....

 

Ο κήπος είμαι που άλλοτε με τ’ άνθη του ευωδούσε κι εγέμιζε με χαρωπό τιτίβισμα πουλιών, που με κρυφομιλήματα και ψίθυρο φιλιών, τη νύχτα, στη σκιάδα του, η αγάπη επερπατούσε. Ο κήπος είμαι που έμεινε χρόνια πολλά στην ίδια θέση, μάταια προσμένοντας κάποιαν επιστροφή, που αντί λουλούδια τώρα πια στ’ αγκάθια έχει ταφεί, που σώπασαν τ’ αηδόνια του και πνίγεται στα φίδια. 

 

Κώστας Καρυωτάκης

 

 

{Το στάσιμο τόξο}

 

 

 Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς

προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με την δύναμή του

τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα

και μακριά.


Ας χαροποιεί τον τοξότη

ο κομπασμός του.

Αφού ακόμα και αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το τόξο που μένει στάσιμο.

Χαλίλ Γκιπράν

Απόσπασμα από το ποίημα "Ο προφήτης".

{Ανάμεσα ουρανού και γης}

 

 Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο.
Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης.


Αλκυόνη Παπαδάκη

 

 

{Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα}

 

 "Δεν θα βρεις ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς κάποια μαζί σου",
είχε πει ο Joseph Joubert.

 

 

{A Death in Autumn}

 

Η  ζωή κι ο θάνατος στο ίδιο νερό.
Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας .

Μήπως πέρασαν χρόνια; Σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη.
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε, χάναμε ολοένα .
Πώς θα φύγουμε τώρα; Που θα πάμε; Ποιος θα μας δεχτεί;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας, δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας .
Κλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

Μανώλης Αναγνωστάκης

 

 

{Λύπη μου πέρνα με}

 

"Δυο τα είδη της λύπης. Το πρώτο είναι γέννημα κάποιας αντίδρασης και ενός θυμού, που έχει κατασταλεί και λουφάζει μέσα μας. Η λύπη μπορεί επίσης να προέρχεται και από το βίωμα μιας απώλειας ή μιας απωθημένης επιθυμίας. Το άλλο είδος λύπης είναι έκφραση ενός κρυφού εσωτερικού άγχους ή ενός βιώματος αποκαρδίωσης και απελπισίας"


(Αββά Κασσιανού, Συνομιλίες τομ. Α, εκδ. Ετοιμασία σελ. 309)

Αν δεν τολμάς τη φυγή....

 

 ..... μην ονειρεύεσαι ταξίδια.
 

 

 

{Κράτησέ με}

Έχω ένα κοριτσάκι έχω ένα κοριτσάκι.

 Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ' ουρανού. 

 Κράτησέ με.

 

 Μια κίνηση του τρυφερού χεριού σου έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο.

 Έτσι παιδί που μ' έκανες, παιδί μου, 

πώς θα τα βγάλω πέρα από τους ίσκιους

 που στέκουν και παραμονεύουν 

πίσω από τ' ανθισμένο σου χαμόγελο;

 

 Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι, 

κ` έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

 

 Είναι να γίνεις ό,τι σου λέει κι ο ρόδινος καρπός

 που πέφτει κι η μακρινή σελήνη 

στον κοντινό καθρέφτη. 

 

 Γιάννης Ρίτσος ~ Πρωϊνό άστρο 

 

 

{Φθινοπώρου ερχομός}

 

 Θάλασσα φουρτουνιασμένη,
φθινοπώρου ερχομός
σκέψη μου αλλοπαρμένη,
μοιάζεις άστατος καιρός.


William Shakespeare

{Αν πιάσεις την αγάπη εκεί που σπαρταρά}

  Αν πιάσεις την αγάπη στο λάθος το φτερό
θα μείνεις μ’ ένα αγκάθι γλυκό και κοφτερό
Αν πιάσεις το μαχαίρι στην κόψη την καλή
θα ματωθεί το χέρι και η Ανατολή.

Αν πιάσεις ένα δάκρυ ανθρώπου αλλουνού
θα μοιραστείς το μέλι της γης και τ’ ουρανού
Αν πιάσεις άδειο βλέμμα ανθρώπου που πονά
θ’ ανέβεις δίχως ψέμα στα πιο ψηλά βουνά.

Αν πιάσεις μαύρη νύχτα με καθαρή ψυχή
θα πει πως δεν φοβάσαι τη μέρα που θα ’ρθει
Μ’ αν πιάσεις την αγάπη Εκεί που σπαρταρά
όλου του κόσμου θα ’χεις το φως και τη χαρά.


Πόλυς Κυριακού

 

 

 

{Στις αρχές του Φθινοπώρου}

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.


Rabindranath Tagore, Ινδός λογοτέχνης, Νόμπελ 1913

 

 

 

 

{Σε απόσταση}

 

 

 

Το μακρινό και τ' άπιαστο καλά το μοιραζόμαστε.
Να ' τανε και το κοντινό μας έτσι!


Γιάννης Ρίτσος

 

 

 

 

{Λέξεις που οδηγούν στη συνάντηση}

 

 

 Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος για μια συνάντηση.
Πολλές φορές ματαιωμένη. ...
και τότε, είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.


Γιάννης Ρίτσος

 

 

 

{Αιχμάλωτος ήλιος}

 

 

Αν μπορείς να αιχμαλωτίσεις το βασίλεμα του ήλιου

τότε μπορείς να αιχμαλωτίσεις και την καρδιά του άλλου.

 

Νικήτας  Καυκιός

 

 

 

{Νυνί δε μένει}

 

 

 Χωρίς την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα ούτε κανένα κακό σταματάει , ούτε κανένα καλό κατορθώνεται.


Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

 

 

 

{Μην ξεχνάς τον ήλιο}

 

 

 
"Μονάχα αυτός που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα έχει αύριο μια θέση στον ήλιο"


Οδυσσέας Ελύτης

 

 

 

{I'm tired}

 

 

 Φτάνει πια αυτές οι μέρες που μας κούρασαν τόσο..
Μες στις μεγάλες πολιτείες οι άνθρωποι αγαπούν ορμητικά και πεθαίνουν .
Τρέχουν, τα λόγια τους βαραίνουν πρόωρα, οι καρδιές τους σφυροκοπούν σαν το μέταλλο Μες στα πολύβοα λιμάνια κατέβηκα και γέμισα το στήθος μου ομίχλη στις αποβάθρες που δε θέλουν να γεράσουν.
Κατέβηκα να σου φέρω την αγάπη που τόσο σου ζήτησα και τη γυρεύω με λαχτάρα.


Απόσπασμα από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη " Το καινούριο τραγούδι".

 

 

 

{Ουράνιες πύλες της γης}

 

 

  Η λύπη κοιτάζει πίσω
ο φόβος κοιτάζει τριγύρω
η πίστη κοιτάζει ψηλά!

 

 

{Papillon}

 

 

 Κανένα πέταγμα δεν είναι εκ γενετής αθώο
ακόμα κι όλες οι πεταλούδες για ένα ζευγάρι φτερά
έχουν αφήσει πίσω τους κι από μια κάμπια νεκρή.

Γιώργος Ποταμίτης

{Προσμονή}

 

 

 Στης ανάσας σου τη ζεστασιά
κρεμασμένη απόψε η απαίτηση
παρά τον άνισο Αύγουστο, τα λάθη
το σβησμένο χαμόγελο
παρά την πίκρα, τη μοναξιά
τη ρυτίδα της ψυχής
εμμένει να μοσχοβολάει προσμονή
μετρώντας του ρολογιού τους χτύπους.
Δεν έχει δάκρυα, δεν έχει λόγια πικρά η νύχτα
πάνω στο περβάζι έμεινε μια στάλα ουρανός
να ψάχνει τα χνάρια σου στο ματωμένο δείλι.


Απόσπασμα από το ποίημα της Σμαρώς Νότου με τίτλο "Προσμονή"
Από τη συλλογή της " Ασήμι στο Άγρυπνο του Νου".