{Προσμονή}

 

 

 Στης ανάσας σου τη ζεστασιά
κρεμασμένη απόψε η απαίτηση
παρά τον άνισο Αύγουστο, τα λάθη
το σβησμένο χαμόγελο
παρά την πίκρα, τη μοναξιά
τη ρυτίδα της ψυχής
εμμένει να μοσχοβολάει προσμονή
μετρώντας του ρολογιού τους χτύπους.
Δεν έχει δάκρυα, δεν έχει λόγια πικρά η νύχτα
πάνω στο περβάζι έμεινε μια στάλα ουρανός
να ψάχνει τα χνάρια σου στο ματωμένο δείλι.


Απόσπασμα από το ποίημα της Σμαρώς Νότου με τίτλο "Προσμονή"
Από τη συλλογή της " Ασήμι στο Άγρυπνο του Νου".