Οχι πως δεν μ' αρέσει το φθινόπωρο μα....

Ηταν χάραμα σαν ήρθε η βροχή
μαζί με το Φθινόπωρο
όχι πως δεν μ` αρέσει το Φθινόπωρο
μα είναι που λυπούμαι τα φύλλα
γιατί τα συμπονώ
ερωτεύονται τον αέρα κι αφήνονται στα χέρια του
παραδίνονται στη γλυκιά αγάπη
και τραγουδούν μαζί του
μέχρι να τά` βρει η βροχή
και σάν λιώσει τις κέρινες φτερούγες τους
τελειώνει το πέταγμα τους
πέφτουν κάτω και τα δάκρυα τους πνίγονται
χάνονται στις στάλες της βροχής
κανείς δεν βλέπει τον πόνο τους, την θλίψη τους
γι` αυτό και τα προσμένω
για να τους μιλώ
να τους λέω να κάνουν υπομονή
και μια νέα άνοιξη θα ξεπροβάλλει
ατενίζοντας και πάλι την ελπίδα
στα μάτια μιας καινούργιας αγάπης..

~Ρωμύλος Αυγέρης~