Ονειρα στο χρώμα του δειλινού!

"...τι χρώμα έχει η λύπη?
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα
την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της,
Ένα βαθύ άγριο μπλε...
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα?
- Τα όνειρα? ..Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού ..."

~Αλκυόνη Παπαδάκη~

Demi lune!

«Η μητέρα μου στην αιώρα
ατενίζει τη θάλασσα,
που κανονικά δεν υπάρχει έξω
από το σπίτι μας.
Πάει κι έρχεται μισοφέγγαρο,
εκκρεμές, κορίτσι ξεχασμένο
στο δρόμο, περασμένα μεσάνυχτα.
Όπως αιωρείται θυμίζει το χρόνο,
το χώμα και εγκαρσίως
τα νερά. Η ομιλία της
είναι απόηχος του προσώπου,
μια σκιά της ψυχής.
Περνάει (απότομα) νέα,
αγέρωχη, με μαύρα μαλλιά.
Με φωνάζει, με μαλώνει, να μη φεύγω μακριά της
και χαθώ στον κόσμο: ο χαμένος, ο απωλεσθείς,
ο άπελπις, ο ανέστιος.»

(Γιάννης Κοντός, Ο αθλητής του τίποτα, Κέδρος)

Εκεί συχνάζω!!!

"Mη με ψάχνεις άδικα μέσα στο πλήθος...
Θέλεις να σου πω που θα με βρεις σίγουρα;
Είναι ένα μικρό δρομάκι, που γράφει αδιέξοδο...
Συχνάζω εκεί και ζωγραφίζω εθνικές οδούς,
πολύβοους δρόμους, πλατείες και απέραντα πάρκα.."

Αλκυόνη Παπαδάκη
(από "φτιάξε μου ένα παραμύθι να κρυφτώ")

Ο μαύρος γάτος!

αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα
μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο....

Γαλήνη

"Όπου κι αν βάλω πλώρη εδώ αράζω, το σκοτάδι με χρωστάει στο φως. Η γη στη θάλασσα, ή φουρτούνα στη γαλήνη..."

Οδυσσέας Ελύτης

{Το βήμα σου ακριβό}

Η ζωή που ξόδεψες για να φτάσεις εδώ
κάνει κάθε επόμενο βήμα σου
πολύ ακριβό.

Γιώργος Ποταμίτης

Γυάλινα Γιάννενα (III)

 

 

Γυάλινα Γιάννενα (II)

 

 

 

Γυάλινα Γιάννενα (I)

Αγαπημένος τόπος και παράδοση ανεξήγητο το γιατί αφού είμαι Μακεδόνισσα ... αλλά γιατί ανεξήγητο; Ελληνίδα δεν είμαι; Νιώθω λοιπόν ότι η καρδιά της Ελλάδας χτυπά σε τούτα τα μέρη λιγάκι πιο έντονα.. ειδικά όταν ακούω τη μουσική και τα τραγούδια τους. Θα παρουσιάσω μια σειρά φωτογραφιών από πρόσφατη επίσκεψή μου .. κάθε κλικ και ένας καρδιακός χτύπος. Εύχομαι να τους νιώσετε και σεις.

 

To δέντρο και η θάλασσα!

Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας. Δίχως θύμηση .Με το δέντρο της αμίλητο προς τη θάλασσα!

Οδυσσέας Ελύτης

Ηλιοβασιλέματα στον Ερωτικό!

 

 

 

Οχι πως δεν μ' αρέσει το φθινόπωρο μα....

Ηταν χάραμα σαν ήρθε η βροχή
μαζί με το Φθινόπωρο
όχι πως δεν μ` αρέσει το Φθινόπωρο
μα είναι που λυπούμαι τα φύλλα
γιατί τα συμπονώ
ερωτεύονται τον αέρα κι αφήνονται στα χέρια του
παραδίνονται στη γλυκιά αγάπη
και τραγουδούν μαζί του
μέχρι να τά` βρει η βροχή
και σάν λιώσει τις κέρινες φτερούγες τους
τελειώνει το πέταγμα τους
πέφτουν κάτω και τα δάκρυα τους πνίγονται
χάνονται στις στάλες της βροχής
κανείς δεν βλέπει τον πόνο τους, την θλίψη τους
γι` αυτό και τα προσμένω
για να τους μιλώ
να τους λέω να κάνουν υπομονή
και μια νέα άνοιξη θα ξεπροβάλλει
ατενίζοντας και πάλι την ελπίδα
στα μάτια μιας καινούργιας αγάπης..

~Ρωμύλος Αυγέρης~

Blue sunset!

Κι είναι τα κατάρτια που επιμένουνε
να μετρήσουν τ' άστρα

Γιάννης Ρίτσος

Ο άλλος ήλιος της γης!

Ο άλλος ήλιος της γης!

Είναι δώρο Θεού (ενέργεια για άλλους) να βλέπεις τον "σπόρο" σου να μεγαλώνει και να ανοίγεται όμορφα και λαμπερά μπροστά σου...

Φέτος δεν είχα γιό να δω να μεγαλώνει,
είχα όμως ένα σπόρο σιγά σιγά να ξεφυτρώνει...
Από της γης την αγκαλιά να φανερώνεται
κι από το φως του ουρανού να δυναμώνεται!

Αγνώστου

Φθινοπωρινή αγκαλιά!

Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά,καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα,τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά μου,νιώθω πὼς κάτι μέσα μου σαπίζει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Τα αιωνόβια δέντρα

Θα ‘ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν. Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη εκεί που ήταν πριν τα δέντρα. Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν, θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά πάνω απ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θα πέσουνε μέσα. Τα χώματα θα τους σκεπάσουν. Κανείς δεν θα φυτρώσει.

*Τα αιωνόβια δέντρα ξέρουνε τα πάντα για τη ζωή των σκουληκιών κάτω απ’ το χώμα, για τη ζωή των μυρμηγκιών και των θηρίων πάνω στο χώμα, για το τραγούδι των πουλιών και του ανέμου πάνω απ’ το χώμα. Τα αιωνόβια δέντρα είναι σοφά· υποδέχονται μ’ ένα χαμόγελο επιείκειας τον ξυλοκόπο που τα σωριάζει στο χώμα.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ

Χρώματα

Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης και της καλής γνώμης των άλλων, αγκαλιάζει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, είναι εξεγερμένος, όχι επειδή μάχεται ενάντια σε κάποιον άλλον, αλλά επειδή έχει ανακαλύψει την δική του αληθινή φύση και είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα με αυτή, ξέροντας ότι χρειάζεται αρκετό θάρρος για να αναλάβει την ευθύνη να ζήσει τη δική του αλήθεια..."

Οsho.

Ναυάγιο

Αβάσταχτο είναι.
Πικρό είναι.
Να σιμώνεις αργά στ' ακρογιάλι.
Χωρίς να είσαι ναυαγός.
Ούτε σωτήρας.
Παρά ναυάγιο.

Μενέλαος Λουντέμης

Η προσμονή των απλών

Εκπαιδεύτηκα να χαίρομαι με την προσμονή απλών ,καθημερινών πραγμάτων !!!!
Δεν φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό. Πόσο γαληνεύει την ψυχή!

(Αλκυόνη Παπαδάκη)

Ο φάρος

"Ένας φάρος......
Αγόγγυστα φεγγοβολά
σαν την ψυχή…
που αναπαμό δεν έχει,
αέναα στριφογυρνά το φως
όπως ο νους…
κάθε που κίνδυνο οσφραίνεται,
αθεράπευτα τη ζωή αγαπά
σαν την καρδιά…
που πάλλεται
ως και τον ύστατο χτύπο
και συνεχίζει…
χωρίς χρονοτριβή
τον ιερό του κάματο,
τον ουρανό να πολεμά
όσες κι αν στέλνει αντάρες,
εμπόδιο στα κύματα να μπαίνει
όσους χαμούς κι αν προσδοκούν,
φουρτουνιασμένες συμφορές…
όλες αυτός να τις προκάμει..."

(ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ)

{Στιγμές}

Τι διάφανο ψέμα οι στιγμές
όλο σε κρύβουν κι όλο φαίνεσαι.


Γιώργος Ποταμίτης

Heart string!

 

8. Όταν αγαπήσεις αληθινά έναν άνθρωπο, διώξτε και οι δύο το εγώ σας και γίνετε ένα (με την καλή έννοια, όχι με την καταστροφική). Η αριθμητική πράξη είναι η εξής: Εγώ + Εσύ =1. Εγώ – Εσύ= 0. Σε μια αληθινή αγάπη δε χωράνε δύο «εγώ».

Μarina Abramovic

 

Φθινοπωριάζει!!

Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν...
Δηλαδή, πάντα τα φύλλα πέφτανε τούτη την εποχή,
οι μέρες μικρές, το φως λιγοστεύει, πρωί σκοτάδι ακόμη,
αρνιέσαι να φορέσεις μάλλινα, ελπίζεις σε μέρες γλυκές,
αλλά, φθινόπωρο. Τα φύλλα πάντα πέφτουν.
Αδήριτα φθινόπωρο. Κι αν δεν το λέγανε οι όψεις και τα χρώματα
το λέει το βάσανο της καθημερινής επιστροφής στα περασμένα
τους μίτους που πας να διασώσεις κι αυτοί ξεφτίζουν βαθμιαία
πέφτοντας με τις γκρι βροχές σε λασπωμένες μνήμες.
Φθινόπωρο. Τα φύλλα πέφτουν. Σαπίζουνε τα φύλλα
στις μακρινές αλέες των βόρειων πόλεων που συνήθισες
κι ένας κρύος αέρας τα παρασέρνει στα χαντάκια.

Φθινοπωριάζει. Η λέξη αγάπη σε έκπτωση...

Γιάννης Καρατζόγλου

{Ομπρέλες σε καιρούς ξηρασίας}

Όμως εγώ υπήρξα ανυπόμονος
σαν κάποιον που ανοίγει την ομπρέλα του σε καιρούς ξηρασίας (ίσως γιατί δε θέλει να ξεχάσει),


Ο επίλογος, από τη συλλογή Ανακάλυψη,

Τάσος Λειβαδίτης

Purple forest!

κι όταν το ποίημα έρχεται
πάλι κρύβονται
πάλι την περιμένουν
σ΄ ένα δάσος σκοτεινό
αποκτούν ρίζες και φυλλώματα
ψάχνουν ουρανό

τι κι αν ξόβεργες στήνει
πάντα η έμπνευση
ακίνητη
με μάτια αιχμηρά
πίσω από τους θάμνους
ελλοχεύει η ματαιότητα.

πηγή του ποιήματος :

 http://purplestigmes.blogspot.gr/2012/12/blog-post_11.html

Το φθινόπωρο....

......είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι."

(Albert Camus 1913-1960)

Η απλοχεριά των ουρανών...

"Σ’ αμετάκλητα δειλινά έδωσα τα χέρια μου
μικρούς ναυτίλους της νύχτας που ταξίδευε
στο αχανές του σύμπαντος κοντινές πράξεις...
Ήταν η νηνεμία μια ορθόπλωρη περπατησιά
της αντιλαλιάς του πέλαγου στα μαλλιά σου
φρέσκος άνεμος απ’ της ψυχής τ’ αγιάζι μαζί
και θεία μελωδία ο κορυδαλλός των χειλιών
που άπλωνε πέπλα μουσικών αιώρων στήθη.
Στιγμή αγάπης που αποκαθήλωνε τ’ αστέρια
δίνοντας χείμαρρους φωτός σε δυο πρόσωπα
λαξεμένα απ’ το πρόσκαιρο των αναλαμπών.
Φωτιά μαζί και στάχτη των αιώνιων κοραλλιών
που άναβαν ηλιότροποι φάροι των οριζόντων
τέσσερα σημεία της μοναξιάς σμιγμένα...
Κι ως είπες: «Εν ευθέτω χρόνω ο έρωτας μιλάει.»
η απλοχωριά των ουρανών χώθηκε στις φούχτες μας!"

Σπύρος Ποταμίτης

Στην άκρη του ονείρου!

Λευκή σελίδα η ζωή μου,
ταξίδι μες στο πουθενά,
χάθηκες μες στη θύμησή μου
και δε σ’ είδα ποτέ ξανά.

Εδώ στην άκρη του ονείρου
απόψε πάλι θα σταθείς,
"μείνε για λίγο στο πλευρό μου"
με σπασμένη φωνή θα μου πεις.

Μη μου ζητάς να μείνω,
είναι λάθος να ζω εδώ,
οι αγάπες δε γυρίζουν πίσω
και το ξέρουμε καλά κι οι δυο.

Θολό το τζάμι της ψυχής μου
κι εσύ μια πέτρινη σιωπή,
πώς να χωρέσει σ’ ένα δάκρυ
μια αγάπη που έχει χαθεί.

Μη μου ζητάς να μείνω,
είναι λάθος να ζω εδώ,
οι αγάπες δε γυρίζουν πίσω
και το ξέρουμε καλά κι οι δυο.

Βασίλης Γιαννόπουλος

 

 

La vita e bella!!

Μην απελπίζεσαι και μη φοβάσαι
κάτι θα συμβεί, κάτι θα βρεθεί
και σίγουρα θα αλλάξει
η ζωή είναι ωραία...

Νίκος Καρβέλας (Η ζωή είναι ωραία)

Να γίνει το νερό φωτιά!!

Βίρα τις άγκυρες!

Είσαι για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά;

Είσαι για ένα ρίσκο;

Θέλω να μου υποσχεθείς

πως δε θα πάρεις

μετεωρολογικό δελτίο.

Πως δε θα 'χεις μαζί σου

προμήθειες και αποσκευές.

Πως δε θα γεμίσεις

το πλεούμενο με σωσίβια.

Θα δέσουμε την άγκυρά μας

στα φτερά των γλάρων.

Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας

το πιο τρελό δελφίνι.

Θα σου χαρίσω

όλο το γαλάζιο του πελάγου.

Όλο το χρυσαφι του ήλιου.

Όλο το ροζ του δειλινού.

Να 'χεις χρώματα πολλά

να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.

Θα γεμίσω τ' αμπάρι μας με όνειρα.

Να 'χεις πολλά.

Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.

Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε

τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα

και θα μπαλώσουμε τις τρύπες

που μας άνοιξαν τα σκυλόψαρα.

Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας

στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.

Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά;

Για ένα ρίσκο;

(Αλκυόνη Παπαδάκη)

Memories of blue!

Ταλαντεύεται σαν υπνωτισμένη...

Πότε πάνω, πότε κάτω, πότε δεξιά, πότε αριστερά.

Το νερό παίζει τον σκοπό και αυτή χορεύει.

Και έτσι όπως την κοιτώ απο μακριά ή χορεύω μαζί της.....

Νιώθω και εγώ υπνωτισμένη....Έτοιμη να χαθώ στο άγνωστο μπλέ.


Της βάρκας μοναξιά - Word Chimes (έργα αναγνωστών)