Βγήκα και περπάτησα μέσα στη βροχή
κι άκουγα τον άνεμο λες και μου μιλούσε.
Έκλαιγα για σένα και τα δάκρυα μου έγιναν
ένα με τα δάκρυα του ουρανού.
~~~
Κι είπα το παράπονο μου στα δέντρα.
Περίμενα να φανείς μπροστά μου.
Σαν τον ήλιο που βγαίνει…
σαν το ουράνιο τόξο…
σαν τις δροσοσταλίδες στα φύλλα των δέντρων
που μοιάζουν με δάκρυα
μετά τη βροχή…
________________________________________
Από την ποιητική συλλογή
“Μετά τη βροχή” Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου