{Το βαλς των ματιών}

 

Αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα

ας αλλάξουμε τα μάτια που την βλέπουν.

Νίκος Καζαντζάκης

 

 

{Ο κήπος της καρδιάς σου}

 

  Μη χτίζεις φράχτη
γύρω απ’ τον κήπο της καρδιάς σου,
άνθρωπε,
γιατί όταν με περιορίζεις
μαραίνομαι και πεθαίνω.



Κρισναμούρτι
«Παραβολές και ποιήματα»

 

 

{Sweet harmony}

 

 
Στο χάος, βρες την απλότητα.
Σε διχόνοια, βρες αρμονία.
Στη μέση των δυσκολιών, βρες την ευκαιρία ευνοϊκή.

Albert Einstein

 

 

Ο κήπος είμαι που άλλοτε....

 

Ο κήπος είμαι που άλλοτε με τ’ άνθη του ευωδούσε κι εγέμιζε με χαρωπό τιτίβισμα πουλιών, που με κρυφομιλήματα και ψίθυρο φιλιών, τη νύχτα, στη σκιάδα του, η αγάπη επερπατούσε. Ο κήπος είμαι που έμεινε χρόνια πολλά στην ίδια θέση, μάταια προσμένοντας κάποιαν επιστροφή, που αντί λουλούδια τώρα πια στ’ αγκάθια έχει ταφεί, που σώπασαν τ’ αηδόνια του και πνίγεται στα φίδια. 

 

Κώστας Καρυωτάκης

 

 

{Το στάσιμο τόξο}

 

 

 Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς

προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με την δύναμή του

τα βέλη μπορούν να πάνε γρήγορα

και μακριά.


Ας χαροποιεί τον τοξότη

ο κομπασμός του.

Αφού ακόμα και αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το τόξο που μένει στάσιμο.

Χαλίλ Γκιπράν

Απόσπασμα από το ποίημα "Ο προφήτης".

{Ανάμεσα ουρανού και γης}

 

 Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο.
Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης.


Αλκυόνη Παπαδάκη

 

 

{Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα}

 

 "Δεν θα βρεις ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς κάποια μαζί σου",
είχε πει ο Joseph Joubert.

 

 

{A Death in Autumn}

 

Η  ζωή κι ο θάνατος στο ίδιο νερό.
Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας .

Μήπως πέρασαν χρόνια; Σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη.
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε, χάναμε ολοένα .
Πώς θα φύγουμε τώρα; Που θα πάμε; Ποιος θα μας δεχτεί;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας, δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας .
Κλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

Μανώλης Αναγνωστάκης

 

 

{Λύπη μου πέρνα με}

 

"Δυο τα είδη της λύπης. Το πρώτο είναι γέννημα κάποιας αντίδρασης και ενός θυμού, που έχει κατασταλεί και λουφάζει μέσα μας. Η λύπη μπορεί επίσης να προέρχεται και από το βίωμα μιας απώλειας ή μιας απωθημένης επιθυμίας. Το άλλο είδος λύπης είναι έκφραση ενός κρυφού εσωτερικού άγχους ή ενός βιώματος αποκαρδίωσης και απελπισίας"


(Αββά Κασσιανού, Συνομιλίες τομ. Α, εκδ. Ετοιμασία σελ. 309)

Αν δεν τολμάς τη φυγή....

 

 ..... μην ονειρεύεσαι ταξίδια.
 

 

 

{Κράτησέ με}

Έχω ένα κοριτσάκι έχω ένα κοριτσάκι.

 Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ' ουρανού. 

 Κράτησέ με.

 

 Μια κίνηση του τρυφερού χεριού σου έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο.

 Έτσι παιδί που μ' έκανες, παιδί μου, 

πώς θα τα βγάλω πέρα από τους ίσκιους

 που στέκουν και παραμονεύουν 

πίσω από τ' ανθισμένο σου χαμόγελο;

 

 Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι, 

κ` έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

 

 Είναι να γίνεις ό,τι σου λέει κι ο ρόδινος καρπός

 που πέφτει κι η μακρινή σελήνη 

στον κοντινό καθρέφτη. 

 

 Γιάννης Ρίτσος ~ Πρωϊνό άστρο 

 

 

{Φθινοπώρου ερχομός}

 

 Θάλασσα φουρτουνιασμένη,
φθινοπώρου ερχομός
σκέψη μου αλλοπαρμένη,
μοιάζεις άστατος καιρός.


William Shakespeare

{Αν πιάσεις την αγάπη εκεί που σπαρταρά}

  Αν πιάσεις την αγάπη στο λάθος το φτερό
θα μείνεις μ’ ένα αγκάθι γλυκό και κοφτερό
Αν πιάσεις το μαχαίρι στην κόψη την καλή
θα ματωθεί το χέρι και η Ανατολή.

Αν πιάσεις ένα δάκρυ ανθρώπου αλλουνού
θα μοιραστείς το μέλι της γης και τ’ ουρανού
Αν πιάσεις άδειο βλέμμα ανθρώπου που πονά
θ’ ανέβεις δίχως ψέμα στα πιο ψηλά βουνά.

Αν πιάσεις μαύρη νύχτα με καθαρή ψυχή
θα πει πως δεν φοβάσαι τη μέρα που θα ’ρθει
Μ’ αν πιάσεις την αγάπη Εκεί που σπαρταρά
όλου του κόσμου θα ’χεις το φως και τη χαρά.


Πόλυς Κυριακού

 

 

 

{Στις αρχές του Φθινοπώρου}

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.


Rabindranath Tagore, Ινδός λογοτέχνης, Νόμπελ 1913