..αν δεν κτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στην ακροθαλασσιά, δε θα καμάρωνες το σχήμα τους. Έτσι δεν είναι; Στοιχίζει ακριβά η πείρα. Στοιχίζει πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράμα. Την αποκτά κανείς με γνώση. Τούτη δω που σου λέω , η σοφία της ψυχής αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει το κόπο. Δε ξέρω. Κάποτε πίστεψα κι εγώ, όπως πολύ άλλοι, πως θα έφτιαχνα το κόσμο από την αρχή. Τα 'δωσα όλα. Δε κράτησα τίποτα. Δε κράτησα ούτε ένα ψίχουλο για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είμαι πανάθεμά με. Η αδειάζω το ποτήρι μου, η δε το λερώνω καθόλου!
Και ξέρεις ποιο είναι το παράξενο; Δεν αισθάνομαι χαμένος. Προδομένος. Προσωπική υπόθεση η δικαίωση. Καθένας χαράσσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπώσει από την ομορφιά του κόσμου. Ε ! Δεν έπαψε η γη να γυρίζει, ε;..."
Αλκυόνη Παπαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου