{Στη γη των απουσιών}

Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα
.
Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω

στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν

ἀπουσιῶν

ἔτσι σὲ βρίσκει:

πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία.

Θὰ κοιτάζεις μία ἔρημη θάλασσα.

Σ᾿ ἕνα ἀβαθῆ σου στεναγμὸ βούλιαξε ἕνα

βαπόρι

Ἡ σκέψη σου, μετὰ ἀπὸ τόση θάλασσα,

κατέβηκε ἀπὸ γλάρος,

βάζει τὸ δέρμα τῆς προσαρμογῆς καὶ χάνεται.

Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς

οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης.




Γῆ τῶν ἀπουσιῶν-Κική Δημουλά (Aπόσπασμα)

{Το σύννεφο}

Πάντα κάποιο σύννεφο κρατάει πεισματικά θέσεις επιβίβασης για τους ονειροπόλους...

Γιάννης Τόλιας

{Last Hope}

Αμίλητη, κυνηγεμένη
φτάνει σ' ερειπωμένο τοίχο•
στηρίζεται και περιμένει
ένα κελάδημα, ένα στίχο.
Γύρω το δάσος με τις μπόρες
φεύγει σαν πλοίο στην τρικυμία.
Κι ήτανε ημέρες ανθοφόρες
—επέρασαν— κι ήτανε μία...
Τώρα την άβυσσο ρωτάει
πως βρέθηκε άξαφνα δω πέρα,
ενώ στα μάτια της κρατάει,
φως όλη, εκείνη την ημέρα.
Ψυχή, λησμόνει τα όνειρά σου.
Ήρθες, πουλί στην καταιγίδα,
κι εχάρισες όλου του δάσου
την τελευταία μας ελπίδα.


Κώστας Καρυωτάκης

{Ένας ληστής καιρός}

"Αλλιώς ο κόσμος είναι αλλιώς
και ένας ληστής καιρός το σχέδιο έχει κλέψει
Αλλιώς να νιώσει πρέπει αλλιώς
Η ζωή το πρώτο φως για να μπορεί ν' αντέξει...
Πρέπει τα χέρια ν' αγαπούν
αυτά που αγκαλιάζουν
τα αυτιά να μάθουνε να ακούν
αυτά που δεν φωνάζουν...
πρέπει στον κήπο οι διαφορές
ελεύθερες ν' ανθίζουν
για να μπορούν και οι καρδιές
κι αν χάνουν να κερδίζουν..."

Παρασκευάς Καρασούλος

{Η τέλεια ποσότητα από κάτι}

Ο μινιμαλισμός δεν είναι η έλλειψη κάποιου πράγματος. Είναι απλά η τέλεια ποσότητα από κάτι.


Nicholas Burrοughs, Αμερικανός designer

{Birds on The Wires}

"Είδα την εικόνα των πουλιών σε μια εφημερίδα και αποφάσισα να δημιουργήσω ένα τραγούδι, χρησιμοποιώντας για νότες, την ακριβή τοποθεσία των πτηνών πάνω στο σύρμα. Ήξερα ότι δεν ήταν η πιο πρωτότυπη ιδέα του κόσμου. Απλώς, ήμουν περίεργος να ακούσω τί μελωδία θα δημιουργούσαν τα πουλιά".



  Jarbas Agnelli

{Φυλλοβόλα οράματα}

Στα φυλλοβόλα οράματα
πάντα διορθώνει η βροχή
κάθε ανορθόγραφο θρόισμα
καθώς τους πέφτουν τα φύλλα.


Γιώργος Ποταμίτης

 

Για κοίτα φίλε μου!!

Για κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός. Δεν χάθηκε ο ήλιος..
στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε..
περίμενε λίγο..όλα θα αλλάξουν...!!!


Αλκυόνη Παπαδάκη

Έχε το νου σου....

.....μην και χαθεί το δοχείο της φαντασίας σου...


Οδυσσέας Ελύτης

{Eyes Wide Shut}

Είναι τα βλέφαρα μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ότι κι αν τύχει...
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό τι ποθώ.


Εμπειρίκος

{Τα γεφύρια χορταριάζουν}

Μιλώ με τα ψηλά τ' απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα
πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά
σαν πέτρινα γεφύρια

Και μ' απάντησαν:
Τα γεφύρια χορταριάζουν.
άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς..


Θανάσης Παπακωνσταντίνου

{Αρμυρή σιωπή}

Αρμυρή το πρωί η σιωπή μας
λες και ξαπλώνει τη νύχτα μαζί μας μια θάλασσα
που μας θαρρεί ναυαγούς
και όλο φιλιά της ζωής μας δίνει στο στόμα.


Γιώργος Ποταμίτης

{Σαν το κύμα}

"Είμαστε ένα κύμα που κυλάει και προσαρμόζεται στο σχήμα που θα συναντήσει."


Έρμαν Έσσε (λογοτέχνης Γερμανός)

{A season is dying}

Τί γυρεύει το κορίτσι στο σκοτάδι της καρέκλας;
Γρήγορα καθώς νυχτώνει το φθινόπωρο
γδύνεται με σύννεφα μπροστά στα μάτια,
με τη βροχή μες στο κεφάλι, με τη βελόνα στην καρδιά,
βγάζει τις κάλτσες, βγάζει τα λουλούδια, πετάει το φωτοστέφανο,
έξω τα φύλλα του καιρού βάφονται μες στο αίμα.


ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ: «Φθινόπωρο»

{Πες κάτι, οτιδήποτε}

Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
Αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες,
«δεν άκουσα».
Μίλα.

Έτσι, ίσα - ίσα
να βάλω έναν τίτλο
σ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.


Η περιφραστική πέτρα - Κική Δημουλά , Άνεμος

{Ένα σήμα στο δέντρο της ζωής}

..αν δεν κτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στην ακροθαλασσιά, δε θα καμάρωνες το σχήμα τους. Έτσι δεν είναι; Στοιχίζει ακριβά η πείρα. Στοιχίζει πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράμα. Την αποκτά κανείς με γνώση. Τούτη δω που σου λέω , η σοφία της ψυχής αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει το κόπο. Δε ξέρω. Κάποτε πίστεψα κι εγώ, όπως πολύ άλλοι, πως θα έφτιαχνα το κόσμο από την αρχή. Τα 'δωσα όλα. Δε κράτησα τίποτα. Δε κράτησα ούτε ένα ψίχουλο για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είμαι πανάθεμά με. Η αδειάζω το ποτήρι μου, η δε το λερώνω καθόλου!
Και ξέρεις ποιο είναι το παράξενο; Δεν αισθάνομαι χαμένος. Προδομένος. Προσωπική υπόθεση η δικαίωση. Καθένας χαράσσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπώσει από την ομορφιά του κόσμου. Ε ! Δεν έπαψε η γη να γυρίζει, ε;..."


Αλκυόνη Παπαδάκη

{Σώμα με σώμα}

Η πλάση λες και γέρνει
κι όλο πίσω μου φέρνει
σε κομμάτια σπασμένα
όσα ακέρια είχα κρυμμένα.
Όσα ζω κι όσα είδα
μια μεγάλη παγίδα
μα η ψυχή όλο λέει στο κορμί
«η παρτίδα δεν τέλειωσε μη
μένουν οι μάχες σώμα με σώμα
γι αυτά που δεν είδαμε ακόμα
μένει η μάχη που δίνει η ζωή
για ότι ακόμα δεν λέει να χαθεί.


Γιώργος Ποταμίτης

{Αγάπη & μίσος}

Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό.
Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.


Martin Luther King, 1929-1968, Αφροαμερικανός ηγέτης

{Όταν ήρθες}

Όταν ήρθες

Έσβηναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.


Κώστας Καρυωτάκης



Αφιερώνω την ανάρτηση αυτή στον αγαπημένο μου προστάτη τον Αγιο Δημήτριο!

{Love theme}

"Κι ευτυχώς που είναι ο κόσμος απέραντος και τον έχουμε όλοι μαζί
και μπορεί να διαλέξει κανείς ό,τι θέλει...Όλα είναι γραμμένα.
Αρκεί να μπορεί να διαβάζει η καρδιά τα ψηφία της κτίσεως...
Η γλώσσα του σύμπαντος έχει μια μόνο λέξη: Όλα λένε Αγάπη!"



Nικηφόρος Βρεττάκος

{Αναζήτηση}

“In every Walk with Nature…
One receives far more than he Seeks…”

Κάθε φορά που βγαίνουμε στη φύση...
Βρίσκουμε πολύ περισσότερα απ΄όσα
αναζητητούμε.



John Muir (1838-1914)

{Δέντρα χαϊδεμένα}

Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
χαϊδεμένα από το χέρι του Χαλαστή
με φροντίδα χριστουγεννιάτικη
κι ας είναι άνοιξη
κι ας είναι φθινόπωρο.



( Στρ. Πασχάλης, Κοιτάζοντας δάση, Μεταίχμιο)

{Στον ήλιο}

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο.

Γιάννης Ρίτσος

 

{Ωραιότητα πληγωμένη}

"Μέσα από τα τραύματά μας
γεννώνται τα όμορφα
χαρακτηριστικά του εαυτού μας
Σαν το βασίλεμα του ήλιου
ωραιότητα πληγωμένη
αναδεικνύει τα χρώματα της οδύνης
ο ματωμένος
πυρήνας της ύπαρξής"


Νικήτας Καυκιός

{Μέσα από σένα}

"Ανοιχτό γαλάζιο.. Εύκολα που περνώ απ' τα μάτια σου στον ουρανό...
απ' το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας,
απ' το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι...
Έλπιδη φήμη του Φωτός έκταση απέραντη
Ό,τι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει."



Οδυσσέας Ελύτης

{Νοσταλγικά καράβια}

Αυτά τα ωραία καράβια, που ζυγιάζονται ανεπαίσθητα πάνω στα ήσυχα νερά, αυτά τα ρωμαλέα καράβια, με την άπραγη και νοσταλγική όψη, άραγε δεν μας λένε σε γλώσσα βουβή: Πότε θα σαλπάρουμε για την ευτυχία;

Σαρλ Μπωντλαίρ

{Αυτό τον κόσμο τον ομορφαίνουν οι πονεμένοι}

Η ομορφιά δεν είναι στο «τέλειο» και «άψογο». Η ζωή είναι ωραία γιατί δεν είναι «τέλεια». Αυτό τον κόσμο τον ομορφαίνουν οι πονεμένοι. Τον ουρανό τον συγκινούν οι δακρυσμένοι, τον Θεό οι σταυρωμένοι. Δίχως όλους αυτούς η ζωή θα ήταν άσχημη, άχρωμη και άγευστη, στην ψευτιά της «τελειότητας» της. Οι πονεμένοι κι οι «αμαρτωλοί» γεμίζουν τον κόσμο ομορφιά και αγιότητα. Δίχως αυτούς η τέχνη είναι ορφανή, τα βιβλία δίχως συγγραφείς, τα ποιήματα χωρίς λέξεις, οι πίνακες μονόχρωμοι κι πάνω απ' όλα τα συναξάρια δίχως αγίους…

    π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος ή π. Λίβυος

{The beauty inside}

Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου
κανείς ποτέ δε θα τη νιώσει.
Κι αν την πληγώσει θα`ναι ανίδεος
κι ούτε γι`αυτό θα μετανιώσει .......

Μαρία Πολυδούρη (Απόσπασμα από το ποίημα "Σεμνότης")

{Happiness is like.... }

Η ευτυχία απάνω στη γής
είναι κομμένη στο μπόι
του ανθρώπου.
Δεν είναι σπάνιο πουλί να το
κυνηγούμε πότε στον
ουρανό, πότε στο μυαλό μας.
Η ευτυχία είναι ένα
κατοικίδιο πουλί
στην αυλή μας.


Νίκος Καζαντζάκης

{Nέα παραλία}

Νερά, ορίζοντας, καράβια, περιπατητές, νύφες που προβάρουν με γαμπρό και κουμπάρο τη final λήψη της Κυριακής, περιπατητές-βολταριστές ή δρομείς urbanιστές. Η κορυφή του Ολύμπου απέναντι, καρότσια με μωρά, μικρά παιδιά, σκυλιά, ερωτευμένα ζευγαράκια και περιπολούντα συννεφάκια. Πλανόδιοι μουσικοί, ποδηλάτες, σκέιτερ, ταχυδακτυλουργοί, εγώ, εσύ, όλοι, μαζί. Με την παράδοση του μετώπου της Νέας Παραλίας, ήταν σαν -πέρα από την αστική χρήση και το δικαίωμα του κάθε Θεσσαλονικιού να γεύεται το κατά γενική ομολογία καλύτερο και πιο γκουρμέ πιάτο από την κουζίνα της πόλης- να παραδόθηκε προς καλλιτεχνική χρήση ένα συνεργατικό open air φωτογραφικό στούντιο. Ένα εργοτάξιο συμμετοχικής παραγωγής εικόνων, καθώς καθημερινά εκατοντάδες ρομαντικοί ερασιτέχνες ή επαγγελματίες του σπορ, συνεπικουρούμενοι από παθιασμένους ινσταγκράμερ, τραβούν και ανεβάζουν short cuts από την καθημερινή ζωή της.


Αγγελική Σάπικα Δημοσιογράφος

{Η ομορφιά της απλότητας}

Είναι πάντα το απλό που προάγει το θαυμάσιο.


Amelia Barr

{Φως και σκιά}

Όλα τα αριστουργήματα της τέχνης περιέχουν φως και σκιά. Μια ευτυχισμένη ζωή δεν είναι αυτή που είναι γεμάτη μόνο με ήλιο, αλλά αυτή που χρησιμοποιεί τόσο το φως όσο και τη σκιά για να δημιουργήσει ομορφιά.

~Billy Graham~

{Παράθυρο στο φως}

Ποτέ δεν υπάρχει απόλυτο σκοτάδι..
Πάντα υπάρχει, κάποιο παράθυρο ανοιχτό
στην άκρη της θλίψης...
Ένα παράθυρο φωτισμένο...
Πάντα υπάρχει ένα όνειρο που ξαγρυπνά...
Μια γενναία καρδιά...
Ένα χέρι απλωμένο, ένα χέρι ανοιχτό...
Μάτια γεμάτα στοργή..
Μια ζωή να μοιραστείς μαζί της τη ζωή σου.


~Paul Éluard~

{Tree of life}

Όταν έχεις μια παιδική καρδιά
και δεν έχεις ένα φίλο,
πήγαινε βάλε βέρα στα κλαδιά,
στη μπουτονιέρα σου ένα φύλλο.


Κώστας Καρυωτάκη

{Κουράστηκα}

....όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πως το λένε,κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει;


Ντίνος Χριστιανόπουλος ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (1956)

Ξέρω κάτι που δεν ξέρεις...

Ξέρω κάτι που δεν ξέρεις...
Τα πλοία δεν γυρίζουν πάντα στα λιμάνια, δεν γίνονται όλα για ένα σκοπό, κι ό,τι είναι να γίνει δεν θα γίνει από μόνο του.
Ξέρω κι άλλα που δεν ξέρεις...
Ό,τι αφήνεις, σε αφήνει και ό,τι δεν ειπώθηκε, δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή αν ένιωσαν να στο πουν,
αφού η σιωπή όσο κι αν κάνει κρότο, δεν ακούγεται.
Το γοργό δεν έχει χάρη και το καλό πράγμα δεν αργεί να γίνει.
Δεν έχουν λεπτοδείκτες οι στιγμές, δεν γεμίζει με την ώρα η ζωή, μα με τις ανάσες. Άλλοι εισπνέουν κάρβουνο και άλλοι οξυγόνο, άλλοι γερνούν γέρικα κι άλλοι με σοφία...

Σοφία Ισμήνη

{Tο δωμάτιο}

«Να διασχίζεις το δωμάτιο,

να ξεπερνάς τη δυσκολία της κουρτίνας

και, φτάνοντας,

να επιμένεις στο παράθυρο –

αν το ανοίξεις

όλα γίνονται εύκολα.»

Χρίστος Λάσκαρης, «Να διασχίζεις το δωμάτιο»

{Τα μαύρα στάχυα}

Ποιος τόλμησε να δει κατάματα
τα μαύρα στάχυα
δίχως να κλάψει
πάνω στην πείνα ενός λαού.
Έτσι τα τυλίξαμε γύρω από το λαιμό μας
για να πνίξουμε τον πόνο της ανθρωπιάς
και να κοιτάξουμε ξανά τους κάμπους.

Νίκος Λυγερός