{Σε γη και ουρανό}

"Στην άκρη του κόσμου κάθισα
αιθεροβάμονες τρελούς να ξεδιαλύνω
τον ρου του κόσμου που αλλάξανε
μ’ ένα τους πέταγμα τρανό
απ’ την καρδιά φως και φωτιά φυσώντας
στο νου τους τον ακούραστο,
στο νου τον παραζαλισμένο,
οι σκέψεις τους δυσβάσταχτες,
τα σχέδια μεγαλεπήβολα,
η γη ταπεινή να τα χωρέσει
Κι όμως,
όσοι στο έδαφος ριζώσαν,
όσοι της γης ξωμάχοι απομείναν,
είχαν κι εκείνοι μερτικό περίσσιο
σε τούτο το ταξίδι το ουράνιο,
στους ώμους τους κουβάλησαν
των πρώτων τη φυγή,
της γης θεριά ετούτοι πολεμήσαν
απ’ άλλο μετερίζι…
εκεί που η βιοπάλη τ’ όνειρο αντιπαλεύει,
εκεί που η υπομονή με την ελπίδα σμίγει
Γι’ αυτό,
στην άκρη του κόσμου κάθισα,
στην άκρη ενός γκρεμού…
ανάμεσα στα δυο,
ανάμεσα σε γη και ουρανό,
απερίσπαστος παρατηρητής,
φαντασιόπληκτος ταξιδευτής,
ερωτευμένος περιπατητής,
ανερμήνευτος διαβάτης,
του εαυτού μου…
μοναχικός προστάτης"

ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ(απόσπασμα)