Δεν
ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
και που τη λύπη της πάει η ζωή και θάβει.
Μα υπάρχουν κόσμοι αόρατοι ακόμα
και ακτές μιας γης αθώρητης μπροστά μας
αυτής που νιώθουμε το νοτισμένο χώμα
νύχτα ξυπόλητοι στα όνειρά μας
εκεί που φεύγουνε τα πλοία άδεια
γιατί στου κόσμου ετούτη δω την παραλία
σβήνουν των άλλων κόσμων τα σημάδια
κι έσονται οι θάλασσες σε πίκρα μια.
Δεν ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
μα ακούω τις νύχτες να σφυρίζει ένα καράβι...
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
και που τη λύπη της πάει η ζωή και θάβει.
Μα υπάρχουν κόσμοι αόρατοι ακόμα
και ακτές μιας γης αθώρητης μπροστά μας
αυτής που νιώθουμε το νοτισμένο χώμα
νύχτα ξυπόλητοι στα όνειρά μας
εκεί που φεύγουνε τα πλοία άδεια
γιατί στου κόσμου ετούτη δω την παραλία
σβήνουν των άλλων κόσμων τα σημάδια
κι έσονται οι θάλασσες σε πίκρα μια.
Δεν ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
μα ακούω τις νύχτες να σφυρίζει ένα καράβι...
Γιώργος Ποταμίτης
Φανταστική εικόνα,....και τα λόγια!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη ανάρτηση και αυτή!! Ευχαριστώ Σοφάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφή