Σάββατο 21 Ιουνίου 2014
Dream of dreams!
Δεν
ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
και που τη λύπη της πάει η ζωή και θάβει.
Μα υπάρχουν κόσμοι αόρατοι ακόμα
και ακτές μιας γης αθώρητης μπροστά μας
αυτής που νιώθουμε το νοτισμένο χώμα
νύχτα ξυπόλητοι στα όνειρά μας
εκεί που φεύγουνε τα πλοία άδεια
γιατί στου κόσμου ετούτη δω την παραλία
σβήνουν των άλλων κόσμων τα σημάδια
κι έσονται οι θάλασσες σε πίκρα μια.
Δεν ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
μα ακούω τις νύχτες να σφυρίζει ένα καράβι...
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
και που τη λύπη της πάει η ζωή και θάβει.
Μα υπάρχουν κόσμοι αόρατοι ακόμα
και ακτές μιας γης αθώρητης μπροστά μας
αυτής που νιώθουμε το νοτισμένο χώμα
νύχτα ξυπόλητοι στα όνειρά μας
εκεί που φεύγουνε τα πλοία άδεια
γιατί στου κόσμου ετούτη δω την παραλία
σβήνουν των άλλων κόσμων τα σημάδια
κι έσονται οι θάλασσες σε πίκρα μια.
Δεν ξέρω που υπάρχει τέτοιος τόπος
να ζουν τα όνειρα όταν η νύχτα παύει
δεν ξέρω που χαρά γίνεται ο κόπος
μα ακούω τις νύχτες να σφυρίζει ένα καράβι...
Γιώργος Ποταμίτης
Τρίτη 10 Ιουνίου 2014
Προσευχή
Δώσ' μου ένα σύνορο να περπατώ
Δώσ' μου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ
Δώσ' μου ένα όραμα ν' αντισταθώ
Δώσ' μου ένα παιδί να εξομολογηθώ
Δώσ' μου ένα φιλί να πλύνω το κακό
Ξύπνησέ με το πρωί μ' ένα σκοπό
Που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω.
Δώσ' μου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ
Δώσ' μου ένα όραμα ν' αντισταθώ
Δώσ' μου ένα παιδί να εξομολογηθώ
Δώσ' μου ένα φιλί να πλύνω το κακό
Ξύπνησέ με το πρωί μ' ένα σκοπό
Που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω.
Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου
Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014
Όταν ο ήλιος ερωτεύτηκε το φεγγάρι!
Τι σκεφτόντουσαν άραγε; Μα είναι δυνατόν ποτέ ο ήλιος να
γίνει ζευγάρι με το φεγγάρι; Ηταν και οι δυο τόσο υπεύθυνοι..οχι αυτό δεν
μπορούσε να συμβεί... θα χανόταν πολλές ισορροπίες... αυτό ίσως να σήμαινε και
το τέλος του κόσμου. Μα τι τους έπιασε ξαφνικά; Η σχέση τους μέχρι τώρα ήταν τόσο
αρμονική.. τόσο ρομαντική... ο ήλιος έδινε φως στο φεγγάρι και η αγάπη τους ζούσε από το βράδυ ως το πρωί. Μπήκε όμως στη μέση η επιθυμία και το
πάθος και όλα αλλάξανε. Μπροστά σ΄ αυτό
το πάθος δεν λογαριάζανε τίποτα... αρχίσανε να κάνουνε σχέδια κοινής
συμβίωσης... φανταζόταν ότι η ένωση αυτή θα ήταν τόσο καυτή ..τόσο μοναδική και
ξεχάσανε τον προορισμό τους. Ωσπου
πέρασε ο καιρός του πάθους και ήρθε η λογική όπως συμβαίνει πάντα. Τελικά αποφασίσανε
ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν μένανε και πάλι από μακριά και αγαπημένοι. Ετσι
όλοι και όλα θα ήταν στη θεση τους και η αγάπη τους θα ζούσε για πάντα από το
βράδυ ως το πρωί!
Angel P
,
Μιαν ακτή!
Ἕνας μικρότερος κόσμος
Ἀναζητῶ
μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὅπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὅπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Κυριακή 8 Ιουνίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)