"Ανήκω στο σώμα μου
των ωραίων Ανοίξεων,
στα κρυφά ηλιοχρώματα
των ανείπωτων Σμίξεων.
Στην Αγάπη που φλέγεται
ποτισμένη μ΄αρώματα,
στην ηχώ που εισέρχεται
από ζέφυρων στόματα...
Στην Ειρήνη την τρέμουσα
σε νυχτιά σχοινοβάτισσα,
στην ψυχή την ποιμένουσα
σε κορφή ορειβάτισσα.
Αχ!Και ανήκω στην Έκλαμψη
του Αιώνιου Γίγνεσθαι,
στου Θανάτου την Έξαψη
που ανθίζει το κρίνεσθαι.
Ω!και Ανήκω στο σώμα μου
την ημέρα που λύνεται,
της σαρκός μου η πύρωση
των χωμάτων σαν κλείνεται..."
Νίκος Δημογκότσης
