{Be soft , don't be stern}

Αν αυτός είναι ο δικός σας τρόπος να με αγαπάτε
σας παρακαλώ να με μισήσετε.

Μολιέρος

{Περιμένοντας τὸ βράδυ}

Περιμένοντας τὸ βράδυ

Δὲν ξέρω πῶς, δὲν ξέρω ποῦ, δὲν ξέρω πότε, ὅμως τα βράδια
κάποιος κλαίει πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα
κι ἡ μουσικὴ εἶναι φίλη μας – καὶ συχνὰ μέσα στὸν ὕπνο
ἀκοῦμε τὰ βήματα παλιῶν πνιγμένων ἢ περνοῦν μὲς
στὸν καθρέφτη πρόσωπα
ποῦ τὰ εἴδαμε κάποτε σ᾿ ἕνα δρόμο ἡ ἕνα παράθυρο
καὶ ξανάρχονται ἐπίμονα
σὰν ἕνα ἄρωμα ἀπ᾿ τὴ νιότη μας – τὸ μέλλον εἶναι ἄγνωστο
τὸ παρελθὸν ἕνα αἴνιγμα
ἡ στιγμὴ βιαστικὴ κι ἀνεξήγητη.
Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος
ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι
οἱ καγκελόπορτες τὸ βράδυ ἀνοίγουνε μ᾿ ἕνα λυγμὸ
οἱ ταχυδρόμοι ξέχασαν τὸ δρόμο
κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε
ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση.

{Ομορφιά}

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!
Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;


Μενέλαος Λουντέμης

{Οι άλλοι}

Αν ήταν όλα… αλλιώς είπες; Χα! Κι εμείς, τότε, ποιοι θα ήμασταν; Οι άλλοι;

Αλκυόνη Παπαδακη

{Στου καιρού τη ζυγαριά}

Δώστε μου τα παιδιάτικα χρόνια μου πὄχουν γίνει
στην ηρεμία του δειλινού χρυσός, ωραίος καπνός,
τα χρόνια που ’ρθανε χαρά, πέρασαν καλοσύνη,
κι έφυγαν ουρανός.


Κώστας Καρυωτάκης

{ Τοίχος ή στήριγμα; }

Αμίλητη, κυνηγημένη
φτάνει σ' ερειπωμένο τοίχο•
στηρίζεται και περιμένει
ένα κελάδημα, ένα στίχο.

Κώστας Καρυωτάκης

{Mystic hours}

Οι άνθρωποι τον κόσμο των φαινομένων τον βλέπουν, ως συνήθως, σαν να’ναι ο μόνος υπαρκτός. Γι’αυτό και επιδίδονται στο να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες προκλήσεις της ζωής βασιζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στην χρήση των μέσων του κόσμου αυτού. Και έτσι μένουν εγκλωβισμένοι στο να παραδέρνουν μέσα σε ματαιώσεις και αδιέξοδα.

Ενώ ο κόσμος των φαινομένων δεν είναι τι άλλο παρά μια προβολή του πνευματικού κόσμου. Και μόνο όταν διευθετούνται τα πράγματα στο επίπεδο του πνευματικού κόσμου μπορούν και τακτοποιούνται και στο επίπεδο του κόσμου των φαινομένων. Αλλιώς ο άνθρωπος μένει σε μια συνθήκη που μοιάζει στην συνθήκη του να τρέχει για να γλυτώσει από την σκιά του. Προσπάθεια μάταιη που δεν ωφελεί σε τίποτα, παρά μόνο εξαντλεί και οδηγεί στην πρόσθεση επιπλέον δυσκολιών και προβλημάτων.

Δημήτρης Λαλούσης

{Το ταξίδι της ζωής}

Μεγαλώνουμε ...
Αλλά το ταξίδι της ζωής είναι υπέροχο . Μας προσφέρονται διάφορα μέσα για το ταξίδι . Εμείς διαλέγουμε το όχημα , εμείς είμαστε ο οδηγός , ο πιλότος ή ο καπετάνιος . Εμείς θα αποφασίσουμε που και πως θα πορευτούμε , που θα πλεύσουμε που θα κάνουμε στάση , που θα προσπεράσουμε που θα αράξουμε .
Κι αν κάποια στιγμή ναυαγήσουμε ...
...θα πάρουμε μια ανάσα να απολαύσουμε τον τόπο του ναυαγίου, γιατί ό,τι δεν μπορούμε να το αποφύγουμε το απολαμβάνουμε και θα θέσουμε πλώρη για νέο ταξίδι ... γιατί η ζωή είναι ωραία μόνο όταν την ταξιδεύεις , με την ψυχή σου πάντα !


Μ.Μ

{Το ανάγλυφο ενός πόθου}

Ἡ καρδιά μας εἶναι ἕνα κῦμα ποὺ δὲν σπάει στὴν ἀκρογιαλιά. Ποιὸς μαντεύει τὴ θάλασσα, ἀπ᾿ ὅπου βγαίνει ἡ καρδιά μας; Ἀλλὰ εἶναι ἡ καρδιά μας ἕνα κῦμα μυστικό, χωρὶς ἀφρό. Βουβὰ πιάνει μία στεριά. Καὶ ἀθόρυβα σκαλίζει τὸ ἀνάγλυφο ἑνὸς πόθου, ποὺ δὲν ξέρει ἀπογοήτευση καὶ ἀγνοεῖ τὴν ἡσυχία.


Γιώργος Σαράντης

{Shine a light}

Δυο τρόποι υπάρχουν για να λάμπεις:
είτε να αντανακλάς το φως είτε να το δημιουργείς.

Paul Claudel

{Ποτέ δεν με κατάλαβε κανείς}

Κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει όσο εσύ τον εαυτό σου αλλά αν κάποιος προσπαθήσει να το κάνει , τότε σε αγαπά πραγματικά.


Jim Morrison

{Frozen in time}

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ’ ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.


Γιάννης Αγγελάκας

{Η γαλάζια λίμνη}

Είν' η καρδιά μια γαλάζια λίμνη
περνά η χαρά μ' αργυρά κουπιά
μα σαν τη μάτωσαν , πορφυρό καμίνι
κι αυτό που νόμιζαν δεν θα 'σαι πια.


Λίνα Νικολακοπούλου

{Βλέμμα χαμένο}

Οι όμορφοι άνθρωποι έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο.
-Θα το έχετε προσέξει…
Βγαίνουν το βράδυ με παρέες και σιωπούν ή φλυαρούν πολύ.
-Δεν μπορεί να μη το ξέρετε…
Έχουν την τσαντίλα στην τσέπη.
Τους έρωτες στα όνειρα.
Τη «συγγνώμη» στο μπροστά της γλώσσας.
Οι όμορφοι άνθρωποι: Είναι Αξιοπρεπείς.
Αναζητούν μάταια τα άκρα, που ξεφύγαν.
Οι όμορφοι άνθρωποι διψούν συνέχεια,
στον ύπνο και τον ξύπνιο.
Τους όμορφους ανθρώπους δεν τους ποθεί κανείς.
Κάποιοι μονάχα το ίδιο τρελοί, μυστικά τους λατρεύουν.


Νίκος Κυριακίδης

{Σαν το σκύλο με τη γάτα}

Όσο υπάρχουνε στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια μην φοβάστε. Όλα θα πάνε καλά.


Νίκος Καζαντζάκης

{Love & hate}

Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο.
Nα μετράς τι έδωσες εσύ. Τι εγώ. Τι ο άλλος.
Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες.


~ Αλκυόνη Παπαδάκη ~

{Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του}

Και, επίσης, αν δεν γίνει ο πόθος των ανθρώπων να έχουν ένα δέντρο μπροστά στο παράθυρό τους πολύ μεγαλύτερος από το να έχουν ένα αμάξι (ή μια μηχανή) ποτέ δεν πρόκειται να πάρουν μια ευλογημένη, διεξοδική τροχιά τα πράγματα στην ζωή της ανθρωπότητας.


Δημήτρης Καλούσης

{Dead flowers}

«Να, ένα πουλί κελαηδά. Κοίτα τη μέλισσα στο όμορφο αυτό λουλούδι», της είπα.

«Τι θα γίνει αν αυτό το λουλούδι μαραθεί όμως;», ρώτησε και έσκυψε το κεφάλι.

«Όταν αυτό μαραθεί, θα βρει τον τρόπο να ξαναζωντανέψει. Αν δεν τα καταφέρει να ζωντανέψει, θα γεννηθεί ένα άλλο στη θέση σου. Αυτό αγαπημένη συμβαίνει και με τους ανθρώπους».

Χριστίνα Γεωργίου

{Χαστούκι από παπαρούνες}

Τι είναι το κόκκινο χρώμα;
Ένα χαστούκι από παπαρούνες...!


Οδυσσέας Ελύτης

{Κάθε τι που ανασαίνει}

Μη κλαις συνέχεια
πάνω απ’ αυτά που μαράθηκαν,
μένουν απότιστα
αυτά που διψάνε ν’ ανθίσουν.


Γιώργος Ποταμίτης

{Το θρόϊσμα των μικρών πραγμάτων}

Συχνά χανόμαστε στην φασαρία των μεγάλων γεγονότων, ξεχνώντας να δώσουμε βάρος
στο θρόισμα των μικρών πραγμάτων.


Rodrigo Battaglia

{Επιβλέποντας τα λίγα}

Φτωχός δεν είναι αυτός που έχει λίγα αλλά αυτός που χρειάζεται περισσότερα!

Χοσέ Μουχίκα ( Πρόεδρος της Ουρουγουάης)

{Δόξα να λες}

θα πέσει στο χώμα σπόρος
οι κάμποι θα λάμψουν σαν χρυσάφι
θα καλύψουν τα στάχυα την άγονη ζωή
και έτσι χρυσαφένιος που θα ναι ο κόσμος
θα μαγευτεί ο Θάνατος
και θα αρνηθεί να πάρει άλλες ζωές...


(Απόσπασμα από το ποίημα «Ζωή ξανά από την αρχή»)

{Feel}

Πρῶτα νὰ πιάσω τὰ χέρια σου
Νὰ ψηλαφίσω τὸ σφυγμό σου
Ὕστερα νὰ πᾶμε μαζὶ στὸ δάσος
Ν᾿ ἀγκαλιάσουμε τὰ μεγάλα δέντρα
Ποὺ στὸν κάθε κορμὸ ἔχουμε χαράξει
Ἐδῶ καὶ χρόνια τὰ ἱερὰ ὀνόματα
Νὰ τὰ συλλαβίσουμε μαζὶ
Νὰ τὰ μετρήσουμε ἕνα-ἕνα
Μὲ τὰ μάτια ψηλὰ στὸν οὐρανὸ σὰν προσευχή.
Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.
Δὲν περνοῦν ἀπὸ δῶ ξυλοκόποι.


Μανόλης Αναγνωστάκης

{Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει}

Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει.
Τρέχει ασυλλόγιστα στους γκρεμούς που δε διαλέγει αυλάκι.
Δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά.
Δε ρωτά τίποτα. Μόνο τρέχει.


Μενέλαος Λουντέμης

{Σώπα , μη μιλάς}

Η ζωή μας σταματά την ημέρα που παραμένουμε σιωπηλοί γι΄αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.


“Our Lives begin to End...
The Day we become Silent about Things that Matter.. ”

Martin Luther King

{Ήλιο ανθόν, οπώρα}

Ήρθες εσύ μιαν άγιαν ώρα,
όραμα θείο και ξαφνικό.

Και γέμισε ήλιο ανθόν, οπώρα
κελαηδισμόν παθητικό
ολ’ η καρδιά μας.


Kώστας Bάρναλης ''το πέρασμά σου"

{Φυλακή}

Το χειρότερο απ' όλα δεν είναι που μ΄έκλεισαν σ΄αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά και έφυγαν, μα που δεν ξέρω
ως που φτάνει η φυλακή μας,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της ,
για να κάνω επιτέλους σαν άνθρωπος
κι εγώ μια απόπειρα αποδράσεως.

Κώστας Μόντης