{Κοιμήσου}

Κοιμήσου, σου παράγγειλα στολή,
κλουβί να φυλακίσουν το μυαλό σου,
στην έξοδο γραμμένη η εντολή,
παράδωσε τα πάντα ή παραδώσου.



Κοιμήσου, έξω φτιάχνει ο καιρός,
καμπάνες απ' τη χώρα των θαυμάτων
χτυπούν για να ξυπνήσει ο ουρανός,
γαρύφαλλα εφύτρωσαν στο βράχο.



Κοιμήσου, θα μείνω εδώ μαζί σου,
μέχρι να έρθει το πρωί, επάνω μου κρατήσου,
μέχρι να έρθει το πρωί, στα όνειρα αφήσου.



Μάνος Ξυδούς, Παναγιώτης Σταθογιάννης

{'Εστω.... }

Όταν μια μέρα πνιγούμε
απ’ τους καπνούς τόσων χαμένων εξεγέρσεων
στεφανωμένοι φωτογραφίες λουλουδιών
από τους ρημαγμένους κήπους
θα ήθελα - απελπισμένος για κάτι αληθινό
να σου κρατώ το χέρι.
Έστω για να χαθούμε.


Γιώργος Ποταμίτης

{Στο ύψος της καρδιάς}

Η ευτυχία είναι τόσο σπάνια στον κόσμο....
Οι ιδεολόγοι την τοποθετούν πολύ ψηλά....
Οι υλιστές πολύ χαμηλά....
Ενώ αυτή βρίσκεται πλάι μας, στο ύψος της καρδιάς μας.


Κομφούκιος

{Ήλιε τη ζωή σου δώσ' μου}

Είπα να ζήσω

Ποιος είσαι εσύ; Σε ξέχασα
καθρέφτη καθρεφτάκι του ουρανού,
ήμουν παιδί δε γέρασα
μα πέρασε ο καιρός και είμαι αλλού.
Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.

Η θάλασσα που σου' μοιάζε
στέγνωσε στην πέτρα σα βροχή,
στεριά στεγνή στερνή φωνή
φώναξε στο θάνατο να' αργεί.

Κι είπα να ζήσω τη γιορτή κόσμου
κι είπα να πάω μακριά.
Κι είπα στον ήλιο τη ζωή σου δωσ' μου
και μου δώσε φωτιά.



Αλκίνοος Ιωαννίδης

{Φλεβάρης των φλεβών}

 

 

"Ο Αύγουστος του έκλεψε μια μέρα
την ύψωσε πανάκι σε μπρατσέρα
μια άλλη χρόνους τέσσερεις χαμένη
σαν άσωτη επιστρέφει, μα δε μένει.
Φλεβάρης των φλεβών κουτσό ποτάμι
κυλάει σαν παράπονο στο τζάμι...
Μάρωνος και Νικηφόρου και Ανθούσης τελεσφόρου
Χαραλάμπους και Βλασσίου, Κασσιανού και Θαλασσίου
Τρύφωνος και Παγκρατίου, ήλιος του μεσονυχτίου
φέγγει απότομα και λιώνει, της Υπαπαντής το χιόνι...
Η νύχτα Φαρισαίου και Τελώνου
αθώος ξένου αίματος και φόνου
ανάβει της αγάπης τα λυχνάρια
και τα παλιά διαβάζει συναξάρια..."


Ηλίας Κατσούλος