{Στη γη των απουσιών}

Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα
.
Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω

στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν

ἀπουσιῶν

ἔτσι σὲ βρίσκει:

πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία.

Θὰ κοιτάζεις μία ἔρημη θάλασσα.

Σ᾿ ἕνα ἀβαθῆ σου στεναγμὸ βούλιαξε ἕνα

βαπόρι

Ἡ σκέψη σου, μετὰ ἀπὸ τόση θάλασσα,

κατέβηκε ἀπὸ γλάρος,

βάζει τὸ δέρμα τῆς προσαρμογῆς καὶ χάνεται.

Στὴν ψυχή σου δὲν φθάνει κανεὶς

οὔτε διὰ ξηρᾶς οὔτε διὰ θαλάσσης.




Γῆ τῶν ἀπουσιῶν-Κική Δημουλά (Aπόσπασμα)

{Το σύννεφο}

Πάντα κάποιο σύννεφο κρατάει πεισματικά θέσεις επιβίβασης για τους ονειροπόλους...

Γιάννης Τόλιας

{Last Hope}

Αμίλητη, κυνηγεμένη
φτάνει σ' ερειπωμένο τοίχο•
στηρίζεται και περιμένει
ένα κελάδημα, ένα στίχο.
Γύρω το δάσος με τις μπόρες
φεύγει σαν πλοίο στην τρικυμία.
Κι ήτανε ημέρες ανθοφόρες
—επέρασαν— κι ήτανε μία...
Τώρα την άβυσσο ρωτάει
πως βρέθηκε άξαφνα δω πέρα,
ενώ στα μάτια της κρατάει,
φως όλη, εκείνη την ημέρα.
Ψυχή, λησμόνει τα όνειρά σου.
Ήρθες, πουλί στην καταιγίδα,
κι εχάρισες όλου του δάσου
την τελευταία μας ελπίδα.


Κώστας Καρυωτάκης

{Ένας ληστής καιρός}

"Αλλιώς ο κόσμος είναι αλλιώς
και ένας ληστής καιρός το σχέδιο έχει κλέψει
Αλλιώς να νιώσει πρέπει αλλιώς
Η ζωή το πρώτο φως για να μπορεί ν' αντέξει...
Πρέπει τα χέρια ν' αγαπούν
αυτά που αγκαλιάζουν
τα αυτιά να μάθουνε να ακούν
αυτά που δεν φωνάζουν...
πρέπει στον κήπο οι διαφορές
ελεύθερες ν' ανθίζουν
για να μπορούν και οι καρδιές
κι αν χάνουν να κερδίζουν..."

Παρασκευάς Καρασούλος

{Η τέλεια ποσότητα από κάτι}

Ο μινιμαλισμός δεν είναι η έλλειψη κάποιου πράγματος. Είναι απλά η τέλεια ποσότητα από κάτι.


Nicholas Burrοughs, Αμερικανός designer